این یک تعجب معمولی از ناامیدی از شخصی است که ناگهان خود را در پریشانی شدید دید. در موقعیتی که پس از وقوع یک فاجعه هولناک با قدرت کامل، راه خروجی کمی وجود دارد یا اصلاً وجود ندارد.
چنین ندایی مخصوصاً در میان کسانی شنیده می شود که اصلاً به خدا اعتقاد ندارند یا به او اهمیت نمی دهند. فقط زمانی که سرنوشت به قول خودشان اتفاق می افتد، به دنبال خدا می گردند، اما با این سرزنش: «خدایا، اگر وجود داشتی، اجازه نمی دادی!»
در چند روز اخیر، تمام دنیا با وحشت زیادی به ژاپن چشم دوخته اند. بشر هرگز فاجعه ای از این دست را ندیده است. از هر طرف به خدا سرزنش می شود: «چرا! خدایا چرا خودت را اینجا تشخیص نمی دهی؟»
ممکن است سؤال شود: خدا چگونه باید خود را بشناساند؟ سؤال کنندگان چه انتظاری دارند؟» بیایید در نظر بگیریم: از یک سو خدای توانا و دوست داشتنی وجود دارد. در سوی دیگر انسانی ایستاده است که به خاطر رفتارهای مخرب خود محکوم به رنج و درد و مرگ هر چه بیشتر است. و خداوند همه اینها را بدون دخالت تماشا می کند. چرا؟
در نامه پطرس رسول این یادداشت را می خوانیم: «خداوند وعده را به تأخیر نمی اندازد، چنان که برخی تأخیر می پندارند. اما او بر شما صبور است و نمی‌خواهد کسی هلاک شود، بلکه می‌خواهد همه به توبه برسند.» (دوم پیس 2: 3,9).
کتاب مقدس از دو نوع فنا صحبت می کند: مرگی به نام خواب که روزی از آن بیدار می شود و مرگ ابدی که از آن بیداری نیست. او همچنین از علت مرگ می گوید. "زیرا مزد گناه مرگ است، اما هدیه خدا زندگی جاودانی در خداوند ما مسیح عیسی است." (اول یوحنا 6,23:1)
احکام اولیه خدا که توسط انسان اصلاح نشده است، همانطور که بسیاری ادعا می کنند محدودیت اختیاری آزادی نبودند، بلکه برای خیر و صلاح انسان داده شده بودند. پیروی از این قوانین منجر به صلح و عدالت اجتماعی می شود.
برای تصمیم گیری در مورد احکام خداوند، خداوند اراده آزاد به انسان داده است، زیرا او نمی خواهد از اجبار استفاده کند، بلکه می خواهد عشق صادقانه داشته باشد. او گفت: "اگر مرا دوست دارید، احکام مرا نگاه خواهید داشت." (یوحنا 14,15:XNUMX).
انسان بارها و بارها در برابر این راهبرد خداوند مقاومت کرده و غالباً قیام کرده بود. او می خواست از این محدودیت «تو باید!» و «نباید!» رهایی یابد. اما مرد بی‌تجربه نمی‌دانست واقعاً چه آرزویی دارد. او مدام فکر می کرد که بدون این قوانین همه چیز می تواند بهتر شود. انسان غالباً مانند یک کودک بی تجربه نمی داند که چنین آزادی فرضی چیزی جز بردگی رنج، درد و مرگ نیست.
از آنجا که خداوند عشق است، او می خواهد مردم را از مرگ ابدی نجات دهد و آنها را به دنیای جدیدی هدایت کند که در آن دیگر نه رنجی باشد، نه جیغی، نه بی عدالتی، نه بی احترامی و بی وفایی متقابل، نه دزد، تهمت زن و حسود و غیره. در این دنیا، احترام و احترام به خدا بسیار ارزشمند خواهد بود.
یک درام کیهانی در زمین ما در حال وقوع است. شیطان، فرشته باشکوه سابق لوسیفر، حکومت خود را در اینجا تأسیس کرد و می‌خواهد تمدنی بهتر و بالاتر را به کل جهان نشان دهد. برعکس، او تمدنی را به نمایش می‌گذارد که به رنج، درد و در نهایت مرگ منجر می‌شود، آن‌طور که فرد هر روز آن را احساس می‌کند. خداوند این قدرت را دارد که فورا جلوی این نمایش را بگیرد. اما چون خدا می‌خواهد پادشاهی خود را بر تصمیم آزادانه و عشق متقابل بنا کند، اجازه می‌دهد تا مصیبت بزرگ به وجود بیاید تا در آینده دیگر هیچ‌کس به فکر ایجاد دنیای به اصطلاح بهتر نباشد.
برای رسیدن به این هدف، تلاش مستمر خداوند برای تربیت مردم بود تا بتوانند در دنیای آرام او زندگی کنند. این اغلب فقط یک فاجعه شدید است که مردم را به گونه ای تحت تأثیر قرار می دهد که می خواهند دوباره فکر کنند. در چنین شرایطی، برخی از رفتار قبلی خود پشیمان شدند و تصمیم گرفتند زندگی خود را طبق خواست خدا تغییر دهند.
همه فجایع و همه بلاها همیشه پیامدهای واقعی نیروهای طبیعت نیستند. رسانه ها بارها گزارش می دهند که انسان ها در گرم شدن کره زمین مقصر هستند. این گرمایش باید باعث تغییرات آب و هوایی با پیامدهای وخیم مانند سیل های عظیم، خشکسالی، گردبادها و سونامی ها می شد.
همچنین در رسانه ها شنیده می شود که فناوری پیشرفته قادر است به اصطلاح "سلاح آب و هوا" ایجاد کند که با آن حتی می توان یک زلزله ایجاد کرد.
همین منتقدان خدا می گویند: «خدا جلوی همه اینها را بگیرد! او باید خود را به عنوان یک خدای مهربان شناخته شود!» اما چگونه؟ چه زمانی خدا باید مداخله کند - وقتی سونامی در حال وقوع است؟ چگونه مردم می توانند ببینند که خدا از روی عشق دخالت کرده است. آیا آنها متوقف کردن فاجعه را به شانس یا بت های خود نسبت نمی دهند، همانطور که تاکنون انجام داده اند؟
آیا بهتر نیست خدا خودش را قبل از وقوع سونامی می شناساند. اما اگر در چنین موردی اتفاق خاصی نیفتاد چه کسی متوجه می‌شود؟ من معتقدم که خداوند من و شما را هر روز از آسیب محافظت می کند. اما آیا همه آن را می شناسند و درک می کنند؟ آیا بیشتر مردم زندگی خود را با این باور نمی‌گذرانند که با تصادف همراه هستند یا با مهارت و زیرکی خود محافظت می‌شوند؟
خدا نمی‌خواهد انسان به خاطر معجزات خود تصوری که از او دارد تا به او ایمان بیاورد، به او ایمان بیاورد و به او اعتماد کند. اما چنین افرادی معجزه گر همیشه وجود داشته اند. «عیسی به او گفت: «تا نشانه‌ها و شگفتی‌ها را نبینی، ایمان نمی‌آوری.» (یوحنا 4,48:XNUMX).
اما در آن زمان، مانند اکنون، می توان معجزاتی را کشف کرد که خدا را قابل تشخیص می کند. این زبان پیشگویی کتاب مقدس است که ما را در مورد زمان خود نیز روشن می کند. ما می خوانیم:
«در بسیاری از نقاط جهان زلزله، قحطی و طاعون رخ خواهد داد. پدیده های غیر قابل توضیح در آسمان همه مردم را به وحشت می اندازد. ... در آن زمان نشانه هایی در خورشید و ماه و ستارگان خواهد بود. مردم می‌ترسند و نمی‌دانند چه باید بکنند، زیرا طوفان‌ها و فجایع بر سرشان می‌آیند.» (لو 21,11.25:XNUMX، XNUMX).
این پیشگویی این روزها در ژاپن نیز محقق شده است. آخرین فجایع که باعث زلزله شدید و متعاقب آن طوفان - سونامی - شد، نه تنها شهروندان، بلکه مسئولان و متخصصان را نیز در شرایطی قرار داد که همه نمی دانستند و هنوز هم نمی دانند چه باید بکنند.
کتاب مقدس در ادامه می‌گوید: «مردم از ترس و انتظار از هر آنچه که هنوز بر روی زمین خواهد آمد، هلاک خواهند شد. زیرا حتی نیروهای بهشت - (مثلاً تغییر آب و هوا) - از تعادل خارج خواهند شد.» (لو 21,26:XNUMX) تمام جهان از بالا آمدن سطح دریاها و آلودگی هسته ای می ترسند.
اگرچه این یک تراژدی بزرگ با درد و رنج بسیار است، اما نباید آن را به گردن خدا بیندازیم. اما با وجود این همه مصیبت بزرگ، می‌توانیم امید تازه‌ای به خود جلب کنیم، زیرا خداوند وعده می‌دهد:
"وقتی همه اینها اتفاق افتاد، مطمئن باشید - چشمان خود را ثابت نگه دارید و سر خود را بالا نگه دارید! زیرا آزادی شما نزدیک است. آنگاه همه امتها پسر انسان را خواهند دید که با قدرت و جلال عظیم بر ابرها می آید.» (لو 21,27.28:XNUMX،XNUMX).
آیا منطقی تر نیست، به ویژه در مواجهه با فجایعی مانند آنچه در حال حاضر در ژاپن رخ می دهد، به زندگی خود امیدی مطمئن داده و از شرایطی که منجر به آینده ای بهتر می شود، آگاه شود؟ اینها مستلزم بررسی شخصیت فرد، مطابق با هنجارهای قانون اخلاقی خداوند، و سپس درخواست قلبی جدید، ذهنیتی جدید از عیسی منجی است، که سپس با عشق خود گفتار و کردار مرا هدایت می کند؟
برای کسی که در تمام عمرش به خدا ایمان نداشته باشد، آسان نیست. اما شایسته است در این زمینه در کلام خدا تحقیق کرد و سپس در امور کوچکی که خداوند به سالک صادق وعده داده است، تجربه کسب کرد.
همچنین می‌توان خدا را در شگفتی‌های طبیعت و بدن خود یافت: با مشاهده دنیای شگفت‌انگیز و شگفت‌انگیز گیاهان و حیوانات، با توجه به بخش‌های منحصربه‌فرد ظاهرمان و عملکرد اعضای مختلف بدنمان. بدن اگر انسان سعی کند با دعاهای ساده با خدا صحبت کند و به آنچه او می گوید گوش دهد، به زودی شگفتی های او را خواهد شناخت.
افراد بی‌شماری، از جمله بسیاری از دانشمندان، به این شیوه عمل کرده‌اند و خدا را در تجربیات اغلب شگفت‌انگیز خود یافته‌اند. آنها معنای بهتر زندگی و راهی را کشف کردند که آنها را به دنیایی جدید هدایت می کند، جهانی عاری از فاجعه و همه رنج ها. آنها جهانی را به رسمیت شناختند که در آن عشق در عیسی، حاکم آینده این دنیای جدید، حاکم است. عیسی به شدت از شرایط سیاره زمین ما رنج می برد، زیرا او جان خود را فدای همه مردم کرد تا آنها را از این مهجوریت نجات دهد.
آسمانها برای تغییر وضعیت روی زمین هر کاری کردند. انجیل متی می‌گوید: «ای اورشلیم، ای اورشلیم، ای که پیامبران را می‌کشی و فرستادگان را سنگسار می‌کنی! چند بار خواستم فرزندانت را جمع کنم همانطور که مرغ جوجه هایش را زیر بال هایش جمع می کند. و تو آن را نخواستی!» (مت 23,37:XNUMX)
خدایی که زمین فوق‌العاده کاملی را خلق کرد، باید تماشا می‌کرد که انسان به تدریج بسیاری از زیبایی‌های زمین را از بین می‌برد. کسی که این صدا را به انسان داد باید بشنود: «خدا نیست! او که پسر خود را به خاطر عشق عمیق برای نجات بشر قربانی کرد، مجبور شد بشنود: «خدا بی عشق است!
با همه اینها، خدای مهربان ما همچنان صبورانه منتظر همه کسانی است که می خواهند راه را با اعتماد به او بیابند. برای چنین افرادی، سخنان او صادق است: «بیایید نزد من ای همه خسته و سنگین. من به شما طراوت خواهم بخشید.» (مت 11,28:12,20) «نی کبود را نخواهد شکست و فتیله سوزان را خاموش نخواهد کرد تا اینکه عدالت را به پیروزی برساند.» (مت XNUMX:XNUMX).