Quamvis cotidie novus oritur sincera precatione ad diem bonum et beatum, saepe malae experientiae veniunt cum suis tristibus episodiis. Tales experientiae fidem singulorum lacerant. Peculiarem immutationem negativam habet in homines qui non diu vitam fidei vixerunt nec adhuc cum Deo satis experti sunt. Pervenire potest ad id, quo aliquae dubitationes oriuntur, ut: B.: «Si Deus est, cur mala fieri sinit, cur non intervenit? - aut non? Si huiusmodi experientiae negativae hominem per longum tempus comitantur, fieri potest ut fides gradatim amitti possit.
Si futurum est, quid reliquum est de vita sine fide firma? Ego autor huius articuli diutissime vixi et multa bona et mala expertus sum. Vita mea valde varius et periculosa fuit. Respiciens, videor egi multa bona, tam familiaria quam publica. Sed honestum esse - erant etiam quae aliis nocuerunt ac etiam ut mala descripta sunt.
Ideam hanc esse meam vitam actualem, ac tandem in gravi terminare me in immensum paenitere facit. Quid prosunt tot anni longi? Quid restat de me et post me? Fuitne haec "longa" vita vel tanti, nedum solvitur?
Athei potissimum interrogant sibi talem quaestionem! Illis enim omnia finit ad inferos. Paucissimi sunt qui suis operibus historiam supersint. Tota, vasto reliquo, pulvis exiguus restat, Sparsus in immenso terra vel aequore pontus. Nulla plures imagines in analibus et albuminis familiae manent. Id est: nihil reliqui persone - ac si nunquam ibi fuisset!
Quae quidem res in variis religionibus quaerenda est ratio superstes superstitiosae; custodia quae sensum vitae faciunt. Hic nominari potuit varias religiones cum suis opinionibus subiectivis. Haec opinio in Bibliis innititur - Scriptura Sacra - verbum Dei cosmici.
Electio huius libri eiusque credibilitas in eo contenta est in prophetia — multae prophetiae quae miraculose per totam historiam sunt impletae. Praedictiones vero in brevi sed etiam in longissimo tempore venerunt et ita pergunt.
Haec elaboratio peculiarem prophetiam indicat pro tempore finis historiae terrae. Loquitur de speciali homine eorumque armamentario armorum. Gravis est hic confirmare hanc visionem multo ante tempore scriptam esse cum homines de armis hodiernis non minimam sententiam habuissent. Logically, there were no appropriate words and terms for the correct description at the time. Exempli causa, Ioel scriptor usus est equis et curribus crepitantibus symbolice ad exprimendam vim et celeritatem.
Uber Currus loricatus, rabochego, biologicum arma, Apparatus sclopetaCaput secundum libri Ioel, quod inscribitur: "Homilia disperdens in die Domini";
1/ Canite cornu Sophar, quia venit dies Domini, et prope est ... 2/ ... Sicut aurora diffunditur super montes, magnum et potentem populum, cuius simile numquam fuit ab aeterno nec amplius erit in futuris temporibus et generationibus. Quisque pervestigare sibi potest quod magnum homines id hodie spectat.
Versum 3 commemorat res magni ponderis; "Ignis folia edax" in conspectu eius et post se flammae ardentis.. Quae arma videns Ioel praecedens exercitum et ignes magnos vidit? Grenades ex canonibus accensus talem effectum habent. Ignis grenade primo advenit, et postea demum militaris advenit.
4/"Apparent sicut equi, et currunt sicut ascensores."Arma motorized sunt velocissimus.
5/ super altitudines montium pertransibunt ;" Hic vates plane videns plana pugnantem ". "sicut flamma ignis qui rugit et consumit paleas"Pulsura tormentorum machinae simile est ignis crepitantis in stipula palea campi".
7/"Sicut milites murum ascendunt; Quisque in sua via vadit, et nemo alterius viam transit. 8 Nemo aliquem urget, quisque viam suam urget; Irruunt inter tela (tela) nec sistitur."Haec imago convenit cars armatis apte.
9/"Urbem invadunt, murum accurrunt, domos scandunt, per fenestram sicut fures scandunt."Fur non sonat. Tacitus movet. Arma biologica et chemica talem insidiosam tractationem habent.
10/"A facie eius contremuit terra, caelum contremuit; Sol et luna obscurant et stellae lucent.Corpora caelestia in excaecationem explosionis nuclei teli marcescunt.
Babylon in una hora Secundum Apocalypsin Ioannis Caput XVIII: Babylon erat civitas magna antiquitus, quae micare non poterat. Nec in Diluvio tam cito accidit interitus. Solum per effectum explosionis bombae atomicae scitur quod res vasti momento destruuntur. Itaque vox "Babylonis" significat urbem hodiernae quae, ut illud tunc, subito periturum est. Haec urbs fusius in Appendice explicatur.
Hanc prosequitur inventio "bombs atomici" in Bibliis. 8th/ Ideo plagae eorum super Babylonem. in una die (hora - versum 17) veni; Mors et luctus et fames, et igne comburetur; 9/ Et flebunt et plangent se super eos reges terrae, vox gentium hodiernae Babyloniae, 15/ " Mercatores ... longe stabunt prae timore tormentorum eorum ... 17/ una hora tantas opes depopulatus est. Et omnis gubernator et omnis qui in insula sunt, nautae et universi qui in mari operantur; longe stetit". Ignis timendus est ignis nuclei. 19/ Et dixerunt, Vae, vae! Magna urbs…per horam vastata est.
Quis ignis in una die, una hora, urbem magnam destruet, famem faciat, et omnia quae supersunt inutilia reddant? Quis ignis homines ad longinquum ab ea distantiam cogat? Tantum explosio teli nuclei talem ictum magnum habere potest.
Similem imaginem habemus in Apocalypsi Ioannis cap. secundo capite libri Ioel. Versu 18 ulterius informationes praebet de hac bomba atomica: Et sustulit unus angelus fortis lapidem quasi molarem magnum et misit in mare dicens: « sic deicietur in Babylone civitas magna violentia et non invenietur ».
Notum est quod, cum magnus lapis cadit in aquam cum magna vi, fit foramen aquae. Tum ruit una aqua, altaque increscit boletus aqua. Similis res est cum bomba atomica explodit: magni, alti explosionis fauillae momento aerem ardent. Vacuum magnum creatum est. Tum globi aeris circumfusi inter se praecipitant. Pressura unda creatur quae dissipat omne quod obstat. Pessima pars est quae sequitur irradiatio, quae spolia reddit, inutile et letaliter omnia diutissime contaminat.
Sacra Scriptura adhuc continet propheticam et hodiernam informationem, cuius plenitudo in fide positivi vim habet atque homines hortatur ut ad magnificum et magnificum Domini Iesu adventum praeparentur.
Nunc autem, dicit Dominus, convertimini ad me in toto corde vestro, in ieiunio, in fletu, et in planctu. 13 Scindite corda vestra et non vestimenta vestra, et revertimini ad Dominum Deum vestrum. Est enim pius, misericors, patiens, et multae benignitatis, et mox pcenas poenitet. 14 quis scit si non paeniteat et paeniteat et relinquat post se bona
affectum:
Babylon antiquae casus, in libro Danielis depingitur, capite 5. Babylon non sola urbs, quae cecidit, sed sola est, quae in singulis bibliothecis narrat. Etiam refert de hac magna urbe in fine historiae mundi. Exemplum est magnarum divitiarum, et exemplum mixtionis verae religionis cum simulata religione, quae est ethnica. Haec permixtio summae victoriae est Satanae. Ea tam callida est ut billions hominum omni tempore hac occulta mixtura inficere curaret.
Alia additio huic argumento reperiri potest in hoc loco "arca fidei" sub titulo: "Cecidit Babylon".